Γιάννης Μετζικώφ 

Ο Γιάννης Μετζικώφ είναι σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Γεννήθηκε το 1955 στο Καστέλι Κισσάμου Χανίων και μεγάλωσε στην Καστέλα του Πειραιά. Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής των Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1980, είχε δάσκαλο στο Τμήμα ζωγραφικής τον Γιάννη Μόραλη και στο Τμήμα σκηνογραφίας- ενδυματολογίας τον Βασίλη Βασιλειάδη. Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας και ενώ ήδη είχε παρουσιάσει τη δουλειά του σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικών κατασκευών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ασχολήθηκε με το θέατρο και συγκεκριμένα με την σκηνογραφία και την ενδυματολογία στο θέατρο. Ο Γιώργος Μιχαηλίδης ήταν ο άνθρωπος που τον παρουσίασε στο κοινό για πρώτηφορά με την παράσταση «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζων Φορντ. Από τότε και για πολλά χρόνια, έχει εργαστεί σε πλήθος παραστάσεων στο Εθνικό Θέατρο,στο Κ.Θ.Β.Ε., στον Θ.Ο.Κ., στο Θέατρο Τέχνης, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στα περισσότερα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., σε πολλούς ιδιωτικούς θιάσους, σε παραγωγές εκτός Ελλάδος και σε κάθε  μορφή και είδος θεάτρου.Έχει δουλέψει με σημαντικoύς σκηνοθέτες (Κακογιάννη, Βολανάκη, Drese, Μπάκα, Βουτσινά, Κούνδουρο, Ευαγγελάτο, Kartalof, Μιχαηλίδη, Τσιάνο, Χουβαρδά, Zelenski, Νικολαίδη, Μαρμαρινό, Κακλέα, Τσακίρη, Χατζάκη, Τριβιζά, Χαραλάμπους, Γαβριηλίδη, Χρονόπουλο, Μαστοράκη, Φιλίππογλου, Κοντούρη κ.ά.), αλλά και χορογράφους, όπως τη Ζουζού Νικολούδη,τον Δημ. Παπαιωάννου κ.α. Εκθέσεις του Γιάννη Μετζικώφ έχουν φιλοξενηθεί στο Μουσείο Αλεξάντερ Πούσκιν στη Μόσχα, στο Ρωσικό Κρατικό Μουσείο στην ΑγίαΠετρούπολη, στο Μουσείο της Πόλεως της Βαλένθια, στη Μπιενάλε του Σάο Πάολο, στην Αλ ντε Σααρμπέκ στις Βρυξέλλες και σε πολλές ελληνικές συλλογές και παρουσιάσεις. Το φθινόπωρο του 2010 η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε παρουσιάζοντας το σύνολο του εικαστικού έργου του στο θέατρο με πολύμηνη έκθεση. Η έκθεση παρουσιάστηκε στη γενέτειρα πόλη του, τα Χανιά, και έκλεισε την πορεία της στο Covent Garden του Λονδίνου στις 26 Οκτωβρίου του 2011.

Το 2025 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 
John Robert O’Toole

 Ο John Robert O’Toole είναι Αυστραλός δάσκαλος, ακαδημαϊκός, συγγραφέας, θεατροπαιδαγωγός, Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και στο Πανεπιστήμιο του Griffith. Διδάσκει, ερευνά και γράφει για το εκπαιδευτικό δράμα (drama-in-education), το διαδικαστικό δράμα (process drama), το θέατρο στην εκπαίδευση (theatre-in-education), το εφαρμοσμένο θέατρο (applied theatre) και τις μεθοδολογίες έρευνας του εφαρμοσμένου θέατρου εδώ και πενήντα χρόνια, σε όλες τις ηλικίες και σε έξι ηπείρους, όλα με έμφαση στη συνεργατική μάθηση, την ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών, τον πολιτισμό, την πολιτική και την εκπαίδευση. Έχει γράψει και συγγράψει πάνω από είκοσι βιβλία, συμπεριλαμβανομένων μαθητικών εγχειριδίων, κειμένων εκπαιδευτικών και ερευνητικών μεθόδων στις τέχνες. Η πιο σημαντική δημοσίευσή του είναι το βιβλίο του 1992 The Process of Drama, το οποίο καθιέρωσε τον όρο διαδικαστικό δράμα (process drama) στη διεθνή βιβλιογραφία και θεατρική πρακτική.  Μεταξύ άλλων αξιοσημείωτων έργων του είναι οι δημοσιεύσεις του σε ακαδημαϊκά περιοδικά, συμπεριλαμβανομένου του Teaching Education καθώς και βιβλία όπως το Educational Research: Creative Thinking and Doing και θεατρικά έργα με τίτλο The Beekeeper’s Boy και Twilight Valley Blues. Ίδρυσε θεατροπαιδαγωγικές ομάδες, θιάσους και ερευνητικά κέντρα σε πολλά μέρη του κόσμου και εμψύχωσε πολυάριθμα θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα, δοκιμάζοντας ποικίλες τεχνικές. Το 2013 ήταν ο βασικός συγγραφέας στο Εθνικό Πρόγραμμα Σπουδών της Αυστραλίας για τις τέχνες και το εκπαιδευτικό δράμα. Δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και επαγγελματικών ενώσεων και είναι ιδρυτής-μέλος του Drama Queensland and Drama Australia. Το 2002 έλαβε τοβραβείο American Alliance for Theatre and Education Lifetime Research. Το 2014, του απονεμήθηκε η ιδιότητα του μέλους του Τάγματος της Αυστραλίας για τις υπηρεσίες του στη δραματική εκπαίδευση. 

Το 2025 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.


 
Όλγα Ταξίδου

Η Όλγα Ταξίδου είναι ομότιμη Καθηγήτρια Δράματος και Παραστατικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (University of Edinburg) και Επισκέπτρια Καθηγήτρια Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU). Μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Θερινού Σχολείου των Πανεπιστημίων της Σκωτίας και του AHRC Peer Review College. Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου με διάκριση, η Όλγα Ταξίδου διετέλεσε λέκτορας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Έξετερ (University of Exeter) για τρία χρόνια, πριν επιστρέψει στο Εδιμβούργο το 1995. Η συμβολή της στον τομέα του Θεάτρου και των Παραστατικών Σπουδών, εκτός από την ερευνητική της δραστηριότητα, περιλαμβάνει διασκευές ελληνικών τραγωδιών στα αγγλικά μερικές από τις οποίες έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και αίθουσες θεάτρου διεθνώς με πολύ γνωστές θεατρικές ομάδες, όπως η ομάδα Lee Breuer- Mabou Mines Theater στην Nέα Υόρκη. Έχει συνεργαστεί με το διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου και στην δημιουργία μεταπτυχιακού προγράμματος θεατρικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως στους τομείς της Ιστορίας του Θεάτρου και των Παραστατικών Σπουδών, με έμφαση στον μοντερνισμό. Έχει δημοσιεύσει έναν σημαντικό αριθμό μελετών για έργο του Έντουαρντ Γκόρντον Κρέιγκ (Edward Gordon Craig) και τη σχέση μεταξύ του αγγλόφωνου μοντερνισμού και της ιστορικής πρωτοπορίας. Η έρευνά της εστιάζει επίσης στη σχέση μεταξύ του μοντερνιστικού πειραματισμού και της παράδοσης, του κλασικισμού και του ελληνισμού. 

Το 2023 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

 Ιωάννα Παπαντωνίου

Η Ιωάννα Παπαντωνίου είναι σκηνογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Είναι σκηνογράφος, ιδρύτρια και πρόεδρος του Πελοποννησιακού Λαογραφικού ιδρύματος Β. Παπαντωνίου. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία στο Wimbledon School Of Art στο Λονδίνο (1966 – 1970).Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, έκανε την πρώτη της επαγγελματική δουλειά–σκηνικά και κοστούμια στον Κοριό του Μαγιακόφσκι (1971) για το «Προσκήνιο»– την οποία της ανέθεσε ο Αλέξης Σολομός. Την ίδια χρονιά έκανε και την είσοδό της στο αρχαίο ελληνικό δραματολόγιο με τις Θεσμοφοριάζουσες , που ανέβηκαν στο Θέατρο Κήπου, στη Θεσσαλονίκη.Η Ιωάννα Παπαντωνίου ήταν η πρώτη γυναίκα σκηνογράφος στην Επίδαυρο, χάρη στον Αλέξη Σολομό, και έκανε σκηνικά και κοστούμια για τον Ορέστη από τοΕθνικό Θέατρο (1971). Έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης και τον Κάρολο Κουν, επί πέντε συναπτά έτη, και με τον θίασο Αλέξη Μινωτή – Κατίνας Παξινού. Ακολούθησαν συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Δημοτικά Περιφερειακά, θιάσους του ελεύθερου θεάτρου και το Royal Exchange Theatre. Με το πλούσιο σκηνογραφικό και ενδυματολογικό της έργο κάλυψε όλο το φάσμα του ελληνικού και ξένου, κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Στα έργα του αρχαίου δράματος δίνει μεγάλη έμφαση στα κοστούμια, σε σχήμα και χρώμα, και αφαιρεί από τον χώρο τα διακοσμητικά στοιχεία, καταλήγοντας σε μια αυστηρή απλότητα. Η αγάπη της για το ελληνικό κοστούμι συνδέεται με το Λύκειο Ελληνίδων, από μικρή ηλικία, όταν την πήγε η μητέρα της για να μάθει ελληνικούς χορούς.Ενώ μερικά χρόνια αργότερα,  ως έφηβη πια, ξεκίνησε να συλλέγει μουσειακά κομμάτια και λαϊκές φορεσιές. Το 1974 πραγματοποίησε τον στόχο της, όταν με μια συλλογή η οποία αριθμούσε τα 6.000 αντικείμενα, ίδρυσε το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, το οποίο στεγάζεται στο Ναύπλιο. Αριθμεί πλέον περισσότερα από 25.000 αντικείμενα. Ενώ το 1981 απέσπασε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μουσείου της Χρονιάς . Η Ιωάννα Παπαντωνίου έχει διδάξει στα Θεατρολογικά Τμήματα των Πανεπιστημίων Πατρών (1992 – 1993) και Αθηνών (1993 – 1996).Στο σκηνογραφικό της έργο πρέπει να συνυπολογισθεί και το συγγραφικό, με τα βιβλία: «Ελληνικές φορεσιές», «Φορεσιές της Μακεδονίας», «Οι τοπικέςφορεσιές της Θράκης», «Σαρακατσάνοι: φορεσιές και στολίδια», «Από τη Άλωση μέχρι την Απελευθέρωση» κ.ά. Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών (1981), έχει βραβευθεί για τα κοστούμια της στην ταινία Δοξόμπους (1987) του Φώτου Λαμπρινού και έχει επίσης τιμηθεί με τον Χρυσό Σταυρό Φοίνικος.

  Το 2023 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

Θεόδωρος Τερζόπουλος

Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος είναι σκηνοθέτης. Γεννήθηκε το 1945 στον Μακρύγιαλο Πιερίας. Σπούδασε στη δραματική Σχολή του Κ. Μιχαηλίδη (Αθήνα, 1965-1967), με δασκάλους τους Γ. Σεβαστίκογλου, Λ. Τριβιζά και Κ. Μιχαηλίδη και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Berliner Ensemble, στη Γερμανία (1973-76), όπου εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, μαθητεύοντας στο πλευρό του Χάινερ Μύλλερ, ο οποίος υπήρξε μέντοράς του, αλλά και των Μάνφρεντ Βέκβερτ, Ρουθ Μπέρκχαους και Έκεχαρτ Σαλ. Από το 1981 έως το 1983 διατέλεσε Διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Από το 1985 και για περίπου 15 χρόνια Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Διεθνών Συναντήσεων Αρχαίου Δράματος στους Δελφούς, όπου προσκάλεσε σημαντικούς δημιουργούς του παγκοσμίου θεάτρου όπως τους Χάινερ Μύλλερ, Ταντάσι Σουζούκι,  Ρόμπερτ Γουίλσον, Αντρέι Σερμπάν, Γουόλε Σογίνκα, Μιν Τανάκα, κ.α. Το 1985 ίδρυσε τη θεατρική ομάδα Άττις με την οποία το 1986 παρουσίασε την πρωτοποριακή παράσταση Βάκχες του Ευριπίδη, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο παρουσίασης της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, εισάγοντας στοιχεία ακραίας σωματικότητας και τελετουργίας.. Η προσέγγισή του δίνει έμφαση στις τραγικές διαστάσεις, δίνοντας φωνή σε ένα θέατρο που γεννιέται εκ βαθέων. Εδώ και 40 χρόνια, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος και το Θέατρο Άττις έχουν παρουσιάσει, 2300 παραστάσεις σε πολλά αναγνωρισμένα διεθνή φεστιβάλ και θέατρα. Η μέθοδος και η δραματουργική του προσέγγιση στην αρχαία ελληνική τραγωδία διδάσκονται σε περισσότερες από τριάντα Δραματικές Σχολές, Ακαδημίες, Ινστιτούτα και Πανεπιστημιακά Τμήματα Κλασικών Σπουδών σε όλο τον κόσμο. Βιβλία για το έργο του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες. Τιμητικά αφιερώματα στο σύνολο του έργου και της προσφοράς του Θεόδωρου Τερζόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σε χώρες όπως Κίνα, Πολωνία, Ιταλία, Ρωσία, Κολομβία, Γερμανία, Ελλάδα, Αυστρία, Ισπανία, Η.Π.Α. και Κύπρο. Το 2018 το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση διοργάνωσε μεγάλο τιμητικό αφιέρωμα στο έργο του με τίτλο Η Επιστροφή του Διόνυσου. Το 1994, ο Θεόδωρος Τερζόπουλος πρωτοστατεί στη σύσταση της Θεατρικής Ολυμπιάδας στους Δελφούς, προεδρεύοντας της Διεθνούς Επιτροπής που απάρτιζαν – ως συνιδρυτικά μέλη – επιφανείς άνθρωποι του θεάτρου, όπως οι Ταντάσι Σουζούκι, Χάινερ Μύλλερ, Ρόμπερτ Γουίλσον, Νούρια Εσπέρ, Γιούρι Λιουμπίμοφ και Τόνι Χάρισον. Έως και σήμερα διατελεί Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής της Θεατρικής Ολυμπιάδας.  Από το 1990 είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Μεσογειακού Θεάτρου, στο οποίο συμμετέχουν 22 χώρες της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων

Το 2013 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

Eugenio Barba

Ο Εουτζένιο Μπάρμπα, Δανός ιταλικής καταγωγής, είναι σκηνοθέτης, θεωρητικός, ιδρυτής του Θεάτρου Όντιν και της Διεθνούς Σχολής Θεατρικής Ανθρωπολογίας (International School of Theatre Anthropology, ISTA). Είναι ένα από τα μείζονα σημεία αναφοράς του σύγχρονου θεάτρου. Το 1945, σε ηλικία 17 ετών, μετανάστευσε στη Νορβηγία. Το 1960 αφοσιώνεται στο θέατρο και σπουδάζει, με υποτροφία, στην Πολωνία στη θεατρική σχολή της Βαρσοβίας∙ οι θεατρικές σπουδές του συνεχίζονται κοντά στον Γκροτόφσκι. Το 1964 ιδρύει στο Όσλο το θέατρο «Οντίν». Κατόπιν η θεατρική ομάδα, μεταναστεύει στο Χόλστεμπρο της Δανίας, όπου ιδρύει το Δια-Σκανδιναβικό θεατρικό εργαστήρι. Έχοντας ξεκινήσει ως μια αυτοδίδακτη ομάδα, μέσα σε λίγα χρόνια αναγνωρίζεται, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, ως μία από τις σπουδαιότερες θεατρικές ομάδες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μέσα από τα βιβλία και την εμπειρική του έρευνα, ο Μπάρμπα περιγράφει ένα νέο πεδίο σπουδών που το ονόμασε «Θεατρική Ανθρωπολογία» με αντικείμενο τη συγκριτική έρευνα της τεχνικής των ερμηνευτών και καλλιτεχνών στις διάφορες πολιτισμικές παραδόσεις. Είναι συγγραφέας συνολικά 24 βιβλίων και αμέτρητων δοκιμίων που δημοσιεύθηκαν σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία του («Το χάρτινο κανό» και «Τα πλωτά νησιά» από τις εκδόσεις «Δωδώνη», «Η μυστική τέχνη του ηθοποιού» από τις εκδόσεις «ΚΟΑΝ» και «Η γη της στάχτης και των διαμαντιών» από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδη»), έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά. Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Sonning, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης σε προσωπικότητες που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το βραβείο αυτό έχει δοθεί επίσης στους : Albert Schweitzer, Bertrand Russel, Laurence Olivier, Karl Popper, Hannah Arendt, Simone de Beauvoir και Ingmar Bergman. Ας σημειωθεί ότι ο μόνος προηγούμενος Δανός αποδέκτης του ίδιου βραβείου ήταν ο Niels Bohr.

Το 2019 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

Γιάννης Κόκκος

Ο Γιάννης Κόκκος είναι σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνογραφίας στην Ανώτατη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Στρασβούργου. Από το 1963 ζει και εργάζεται στη Γαλλία. Πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος το 1965 στην κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι Λοκαντιέρα. Επί σειρά ετών υπήρξε συνεργάτης του Aντουάν Bιτέζ και του Ζακ Λασάλ. Έχει σκηνογραφήσει πλήθος θεατρικών και λυρικών έργων. Το 1976 ίδρυσε με τον Ρενέ Λουαγιόν την Εταιρεία «Εγώ/Αυτοί», με την οποία το 1980 συνυπέγραψαν το θεατρικό έργο Ταξίδια πριν από το ’40. Ως σκηνοθέτης πρωτοεμφανίστηκε το 1987 (Λευκή πριγκίπισσα). Έκτοτε έχει σκηνοθετήσει θεατρικά έργα όπως το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, την Ιφιγένεια του Ρακίνα και άλλα, καθώς επίσης και λυρικά έργα: Ναμπούκκο, Τριστάνος και Ιζόλδη, Καβαλλερία Ρουστικάνα, Ορέστεια του Ξενάκη κ.ά. Ως σκηνογράφος, ενδυματολόγος ή σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τα λυρικά θέατρα: Σκάλα του Μιλάνου, Όπερα Γκαρνιέ Παρισιού, Κόβεντ Γκάρντεν Λονδίνου, Μαριίνσκι Αγίας Πετρούπολης, Τεάτρο Ρεάλ (Μαδρίτη), Κρατική Όπερα Βιέννης, Θέατρο Μουσικού Μάη της Φλωρεντίας, Όπερα Σαν Φρανσίσκο  κ.ά. Έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία «Λόρενς Ολίβιε» και «Μολιέρος», με το βραβείο της Ένωσης Κριτικών, με το μετάλλιο του Γαλλικού Κράτους Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σύγχρονους δημιουργούς (Λουτσάνο Μπέριο, Χανς Βέρνερ Χέντσε, Γιώργο Απέργη, Γιώργο Κουρουπό), με καταξιωμένους διευθυντές ορχήστρας (Κλαούντιο Αμπάντο, Ρικάρντο Μούτι, Ζούμπιν Μέτα), με τον χορογράφο Τζον Νόιμάιερ κ.ά

Το 2014 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

Ελένη Βαροπούλου

Η Ελένη Βαροπούλου είναι θεατρολόγος, κρτιτικός, μεταφράστρια και επιμελήτρια εκθέσεων. Σπούδασε νομικά (Αθήνα), θεατρολογία, θεωρία μέσων μαζικής επικοινωνίας και κοινωνιολογία της τέχνης (Παρίσι). Έγραφε κριτικές θεάτρου από το 1974 έως το 1996 σε αθηναϊκές εφημερίδες, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε για εικαστικά και πολιτιστικά θέματα, κυρίως για τις σύγχρονες τάσεις. Έχει μεταφράσει για παραστάσεις στην Ελλάδα Αισχύλο, Ευριπίδη, Χάινερ Μύλλερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Μπρεχτ, Χέρμαν Μπροχ, Γκαίτε, Φαλκ Ρίχτερ, Ουαζντί Mουαουάντ. Δίδαξε θεατρολογία στα πανεπιστήμια Αθηνών, Πάτρας, Θεσσαλονίκης, Φρανκφούρτης και Βερολίνου. Διετέλεσε: Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1984-1992), Ειδική Σύμβουλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (1991-2011), Σύμβουλος του Καλλιτεχνικού Διευθυντή Νίκου Κούρκουλου στο Εθνικό Θέατρο (1998-2007), Καλλιτεχνική Υπεύθυνη των Θερινών Ακαδημιών του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδος (1999-2009), Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (2019-2022). Δημιούργησε και διηύθυνε το Φεστιβάλ Άργους (1994-1997), διηύθυνε το Παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στο Βερολίνο (2014-2016). Πολυάριθμες οι δημοσιεύσεις και τα βιβλία της στην Ελλάδα και το εξωτερικό.  Μεταφράσεις, κριτικές και δοκίμιά της έχουν εκδοθεί κυρίως από τις εκδόσεις Άγρα. Ο τόμος Το ζωντανό θέατρο – Δοκίμιο για τη σύγχρονη σκηνή κυκλοφόρησε και στα γερμανικά από τον εκδοτικό οίκο Theater der Zeit, με τον οποίο συνεργάζεται. 

Το 2023 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

 

Ενημερωμένο: Ιουλίου